Dag 18: 25 november 2007: Raften op de Pacuare
We hebben heerlijk geslapen, echt een heerlijk bed. We hebben lekker rustig aangedaan aangezien we pas om 9.15 uur zouden worden opgehaald om te gaan raften! We gingen in totaal met 4 personen uit onze groep raften. Ik was erg benieuwd hoe het zou zijn en werd ’s ochtends toch ook wel een beetje zenuwachtig. Op de een na mooiste rivier voor rafting, voor het eerst gaan raften! Echt retespannend! En we waren wel een beetje bang gemaakt door Rixt.

Om 9.15 uur was het dan zo ver. Er kwam een busje aan met de raft al op het dak. In de bus zaten vijf personen. Twee gidsen, die bij ons op de boot zouden zitten, een safety kajakker, een chauffeur en een andere Nederlandse dame die ook met ons ging raften. We hebben ongeveer een uurtje gereden naar de Pacuare rivier. Onderweg nog een roofvogel gezien die een slang van de weg greep. Nou ja gezien, ik heb het natuurlijk weer gemist, maar de overige personen in de bus hadden het wel gezien. Schijnt een erg mooi gezicht te zijn geweest.

Bij de Pacuare waren we niet de enigen. Er stonden nog meer groepen om de rivier op de gaan. Het was overigens mooi weer. Dus goed insmeren. Bij de rivier kregen we onze helmen en de reddingsvesten. En die moesten strak aan! Je kon bij wijze van spreken amper ademhalen in dat ding. Maar het is natuurlijk ook erg belangrijk dat je die goed aanhebt. Klinkt heel heftig, maar het kan je redding zijn. Bij de rivier kregen we instructies. En reken maar dat de zenuwen dan nog heftiger worden! Je moest echt van alles onthouden en dan hoor je ook wat er allemaal mis kan gaan en wat je dan moet doen. Dan denk je wel, waar ben ik aan begonnen en wat staat me in hemelsnaam te wachten. Tegelijkertijd begint de adrenaline ook wel te stromen. Met elke raft gaat een safety kajakker mee. Mocht iemand uit de boot vallen en niet meer bij de boot kunnen komen, kan hij je oppikken. Tenzij je te ver bent afgedreven, dan wordt er een veiligheidskoord naar je toegeworpen…. Ook is de kajakker mee om eerst sommige rappids, stroomversnellingen, te verkennen.

Na deze instructies was het dan werkelijk tijd om in de boot te stappen. Nu begon het avontuur echt! Eerst een paar rustige versnellinkjes, om te oefenen en om goed de commando’s te leren en leren gelijk te paddelen natuurlijk. Maar dat ging allemaal wel goed. We hoefden zelf niet heel erg veel te doen. De gidsen sturen en wij zijn zeg maar de motor. Maar aangezien er een aardige stroming in de rivier staat, hoef je niet continu te paddelen. Je had dus meer dan genoeg tijd om te genieten van de schoonheid om je heen.

Na een paar rustige rappids was het tijd voor onze eerste rappid categorie 3. De rappids worden gewaardeerd met cijfers. De hoogte van het cijfer is een combinatie van snelheid, gevaar en techniek. 6 is onbevaarbaar, 5 is bevaarbaar, maar dus erg heftig, 4 is ook erg heftig, maar al beter te doen. Ook drie is behoorlijk heftig. Maar onze eerste rappid drie kwam eraan! En dat was gaaf! Wij moesten keihard peddelen en het water spat over je heen, echt super! Maar het ziet er van de kant volgens mij spectaculairder uit dan dat je zelf op de boot zit. Dan zit je er midden in en ben je alleen bezig met peddelen en het water te verwerken dat je over je heen krijgt.

Iets voor de helft hebben we even gepauzeerd bij een schitterende waterval. Daar hebben we ook even lekker gezwommen. Heerlijk ontspannend dus. Daarna zijn we weer snel verder gegaan. En snel zeker aangezien er meer heftige rappids in zaten, waaronder drie en vier(!). Echt supercool! Van te voren denk je daar hoeven we toch niet door heen, maar reken maar van wel. En dat is zo ongelooflijk gaaf! Je krijgt golven water over je heen en ondertussen moet je blijven peddelen! Af en toe peddel je in de lucht, omdat je over een golf gaat, dat is overigens echt heel vreemd, opeens peddelen zonder weerstand. Je ziet af en toe ook echt gaten waar je dan met de boot instort, echt zo gaaf. Ik zou het iedereen willen aanraden om te doen. Voorwaarde is wel dat je niet te angstig moet zijn voor water.

De rappids gingen wel redelijk goed. Wel hebben we tot tweemaal toe op een steen vastgelegen. Een keer kregen we een get down. Dat betekent dat je dan echt in de boot moet gaan zitten om te voorkomen dat je in het water valt en de boot stabieler is, volgens mij. De gidsen regelen het dan wel weer dat je van de steen af komt. Maar dat is wel erg grappig hoor. Een keer zijn we ook bijna omgeslagen. Ik lag toen met mijn benen nog in boot, maar mijn hoofd hing al bijna in het water. Ronald zag ik nog naar mij grijpen, maar dat was niet nodig aangezien ik zelf wel in de boot bleef zitten. Wat een sterke buikspieren, ahum, ahum.

Op een bepaald stuk mochten we het water in om je lekker met de stroom mee te laten gaan. Wel een beetje in de buurt van de boot blijven. Heerlijk is dat en zo’n mooie natuur! Maar dan de boot weer in vanuit het water. Je wordt dan aan je zwemvest bij je schouders in de boot gehesen, heerlijk.

We hebben nog een pauze gehad bij een paar “hutjes”. Daar hebben we heerlijk vers fruit gegeten. De “hutjes” zijn van de locals die in de bergen wonen. De organisaties mogen die hutjes wel gebruiken, maar de afspraak is dan dat al het eten dat overblijft daar laten liggen voor de locals. Een goede deal dus. Er waren daar ook een paar jongentjes aan het voetballen. Wat een macho’s in spe! Erg grappig!

Daarna het laatste stuk gevaren. Daar gingen we ook door een smallere kloof, en daar konden we weer zwemmen. Schitterend mooi! En nog leuke rappids gehad. Raften is echt zo ongelooflijk gaaf! Het geeft een enorme kick en ik zou het graag nog vaker willen doen.

Om half drie kwamen we ongeveer bij het eindpunt aan. Daar de boot weer op de auto, droge kleren aan en op weg naar de echte lunch. Een restaurantje waar we met ons allen heerlijk hebben gegeten. Daar hebben we ook ons eerste ijsje van de vakantie op. En lekker! We hebben nog even nagebabbeld met de gidsen over raften. Het was echt geweldig. Het is allemaal niet zo eng als het eruit ziet en onderweg was er ook genoeg tijd om te genieten van de schoonheid van de natuur. Het is echt een aanrader!

Om half 5 waren we ongeveer terug in het hotel. Moe maar voldaan. We hebben het dan ook even rustig aan gedaan. Een partijtje UNO gespeeld. ’s Avonds hebben we met de hele groep gegeten en dat was gelijk het afscheid van José. Hij zou ons de volgende dag nog naar de boot om naar Torteguero te gaan brengen, maar hij zou ons daar niet meer ophalen, aangezien hij daarna een andere Sawadeegroep ging ophalen en ging rijden. Dat vonden wij natuurlijk allemaal erg jammer. Maar we hebben er een leuke avond van gemaakt. Het werd overigens voor ons niet zo heel erg laat aangezien we toch wel aardig moe waren van het raften. Om 21.00 zijn we dan ook al naar onze hotelkamer vertrokken, om daar weer een rugzak voor een paar dagen te pakken en te gaan slapen.

Hieronder staan 2 YouTube filmpjes over raften op de Pacuare. De filmpjes zijn gemaakt op dezelfde route die wij gevaren hebben: