Dag 19: 26 november 2007: Boot naar Tortuguero, schildpadden
Vandaag ging om 6.00 uur de wekker. En voor het eerst deze vakantie hadden we als eerste de tassen op de bus liggen! En dat op de laatste dag dat José onze chauffeur zou zijn. Om 7.00 uur zaten we aan ons ontbijt. Nou ja, Ronald heeft meer tijd niet aan het ontbijt gezeten dan wel. De reden hiervoor was dat hij nog een paar leuke vogeltjes zag en tja, dan is hij niet te houden.

Om 7.45 zaten we in de bus op weg naar de boot die ons naar het Tortuguro National Park zal gaan brengen. Tortuguero staat bekend om haar schildpadden. We zouden ook kans hebben op het zien van schildpadden die uit hun eieren kropen. Dat hoopten we natuurlijk te gaan zien. Maar eerst nog de weg er naar toe. We begonnen met schitterend mooi weer. Onderweg even een korte koffie/ plaspauze. Uiteindelijk waren we om ongeveer 10.30 uur in het stadje Moin, bij de boot. De grote tassen gingen weer in de opslag. En dan was het toch tijd om afscheid te nemen van José. Erg jammer. Het is een schat van een man. Leuk detail. Hij bleef ons erg lang uitzwaaien, en wij hem natuurlijk.

We vaarden eerst door een kanaal, gegraven door de Nederlanders. De zee en met name de branding zijn daar te heftig om het een en ander over de zee te vervoeren. Vandaar dat het kanaal is gegraven. Dit was al een mooie tocht. Ondertussen begon de lucht al een beetje te betrekken. Om ongeveer 12.00 uur legden we ergens aan om te gaan lunchen. Daar liep een tamme vogel rond, erg grappig. Vooral toen Ronald probeerde de vogel op zijn hand te krijgen. Maar dat feestje ging niet door. De vogel pikte hem hard in zijn vingers. We hebben echt heerlijk gegeten bij die lunchplek. Ondertussen alleen een minpuntje. Het begon keihard te regenen. Echt keihard. Gelukkig begon het toen we weer op de boot zaten iets minder hard te regenen.

Inmiddels hadden we het kanaal achter ons gelaten en vaarden we over verschillende riviertjes. Onderweg hebben we nog slingerapen gezien, roze lepelaars, rivier schildpadden en jonge krokodillen. Wat wel echt vreemd was, was dat waar we twee jonge krokodillen zagen een paar meter verderop twee mensen op een klein strandje zagen staan. Wij vroegen ons wel af of dat wel zo verstandig was van die mensen, want waar is moeders? Verder hebben we natuurlijk ook weer mooie vogels gezien.

Om ongeveer 15.00 uur waren we in het dorpje Torteguero aangekomen, waar het inmiddels al weer flink regende. Het eerste wat je in het dorpje zag was een enorme shoppinghall en dan van souvenirs. En wat ook erg opviel waren twee enorme vogels op een hoge paal. Nep natuurlijk, een grote toekan en een ara, erg grappig. Het was ongeveer een kwartiertje lopen naar ons hotel. Bij het hotel werden we ontvangen met een kokosnoot met een rietje erin. Proost! Overigens is dat niet zo heel erg lekker hoor. Tja, er hoort ook gewoon een zonnetje bij en niet zo’n regenachtige dag.

Om 16.00 uur zouden we over het strand gaan lopen om te kijken of we het geluk hadden om schildpadden uit hun eieren te zien komen. Voorwaarde was wel dat het niet zo hard zou regenen. Gelukkig was het om 16.00 uur zo goed als droog, maar nog wel erg bewolkt. We liepen aardig door. We zagen nog een reiger in de boom zitten en op het strand zat nog een jonge vogel, ten dode opgeschreven aangezien deze niet wegvloog toen wij dichterbij kwamen. Maar daar kwamen we natuurlijk niet voor, we kwamen voor de schildpadden. We hadden al gehoord dat er erg veel schildpadden al dood waren gegaan. Het had namelijk vreselijk veel geregend waardoor het zand te zwaar was geworden voor de schildpadden om eruit te kruipen. Echt heel sneu. Het was zelfs zo erg geweest dat er dode schildpadden door de straatjes van het dorp hadden gedreven. Maar wij hadden gelukkig geluk! Wij hebben het gezien dat schildpadjes uit hun eieren kropen en naar het strand krabbelden (video). Wel wonderlijk hoor dat ze zelf zo goed de weg naar de zee weten te vinden. Het was werkelijk een betoverend gezicht.

Daarna zijn we weer terug gelopen naar ons hotel. De vogel was inmiddels weg, dus we vreesden het ergste. Om 17.15 uur waren we ongeveer terug bij het hotel. Het hotel zelf was niet zo denderend. Maar ja, niets aan te doen. Om 18.15 uur gingen we met ons allen eten bij het hotel. Dat was natuurlijk voor die mensen bijzonder lastig. Zo’n grote groep mensen in een keer eten. Het ging dan ook niet helemaal vlekkeloos. Mensen hadden hun eten al toen terwijl de laatste het eten nog niet eens hadden. Gelukkig was het wel gezellig. We kregen daar ook de uitleg over de volgende dag. We zouden om 6.00 uur een boottocht gaan maken door het park. Voorwaarde was dan wel dat het aardig droog zou moeten zijn.

Na het eten hebben we onder het genot van een drankje nog een paar partijtjes UNO gespeeld. En ook dit was weer bijzonder gezellig. Zelfs zo gezellig dat het hotelpersoneel op een gegeven moment wegging en de bewaker alleen overbleef. Het werd dan ook wel tijd voor ons om ook te stoppen. En dat deden we dan ook om ongeveer 23.00 uur. Op dat moment begon het ook weer keihard te regenen. Het was dan ook hard rennen naar de kamers.

Ik zou het bijna vergeten maar bij het hotel liep nog een hond, waarschijnlijke en straathond, maar het was een schatje, ook al stonk hij vreselijk. Hij was ook al een eindje meegelopen toen we op zoek gingen naar de schildpaddeneieren. Maar die mocht toen niet verder mee. Maar die hond rende vrolijk mee en hield de wacht op de veranda.

We hoopten dat het op zou houden met regenen zodat de boottocht morgen door zou gaan. En we zaten natuurlijk aan de Caribische kust, dus dan verwacht je ook niet echt regen. Maar ja, je kan er weinig aan doen. Het was duimen.