Dag 22: 29 november 2007: Puerto Viejo de Talamanca
Uitslapen was vandaag een optie. Maar omdat we elke ochtend al vroeg zijn opgestaan, lukt dat niet meer. Maar we werden wakker en de zon scheen! Ronald ging er gelijk uit om vogels te gaan spotten. Ik ben niet met hem meegegaan, maar ben het reisverslag gaan bijwerken. Ik heb nog geen half uur buiten de klamboe gezeten of ik had er toen muggenbulten bij! Dat was dus gelijk insmeren met anti muggenspul. Ik was blij dat we een klamboe hadden opgehangen voor de nacht.

Mijn missie voor vandaag was toch wel het zien van de keel billed toekan in het wild. Ik had de vogel al gezien in Las Pumas, maar ik wilde hem toch graag in het wild zien. Je kunt Costa Rica toch niet uit zonder de beroemde toekan te hebben gezien. Op een gegeven moment riep Ronald mij. Er zat een mooie vogel in de boom. En inderdaad het was een mooie vogel. En dan zegt hij tegen mij dat hij tot twee keer toe de keel- billed toekan heeft gezien. En dan roept hij mij niet even! Maar ik ben in ieder geval blij dat Ronald, de vogelaar, de toekan heeft gezien. Verder vertelde hij dat hij ook de zwart groene gifkikkertjes en een eenkhoorn had gezien! En dat allemaal rond ons bungalowtje. Dat is toch geweldig!

Rond 9.00 uur zijn we richting het strand gefietst. Het zonnetje scheen, perfect dus! Voordat we naar het strand zijn gegaan, zijn we eerst naar een bakkertje gegaan. Maar dat was geen succes. In vergelijking met het bakkertje in Tortuguero was het helemaal niets. Maar de zwerfhond vond het erg lekker. Overigens zag je daar heel veel zwerfhonden, echt heel sneu. Verder was het echt een Caribische sfeer. Alles heel relaxed, lukt het vandaag niet dan kan het morgen wel of volgende week. Het is dus als Nederlander af en toe geduld uitoefenen. Echt bijzonder hoe een samenleving zo kan bestaan.

Maar goed, we waren op weg naar het strand. Bij het strand aangekomen, bleek nog steeds de rode vlag te hangen. De golven waren inderdaad nog steeds hoog, maar niet zo hoog als gisteren. Na erg goed ingesmeerd te zijn, zijn we toch maar de zee in gegaan. De zee was heerlijk warm, maar het was wel oppassen aangezien er een behoorlijk sterke onderstroom was. Ronald en ik zijn dus niet te ver de zee in gegaan. Het was overigens wel heerlijk om in de golven te duiken. Daarna hebben we lekker in de zon gelegen, uiteraard nadat we ons weer erg goed hadden ingesmeerd. Toen we opgedroogd waren was het weer tijd om de zee in te duiken. Genieten, maar we bleven ons insmeren. Ondanks dat zijn we toch nog verbrand! Onbegrijpelijk hoe snel dat toch gaat. Rond half 1 zijn we teruggefietst naar het hotel. En daar bleek dat we het sleuteltje van het fietsslot waren verloren. Deze was uit het slot getrild. Hmm, klein probleempje dus aangezien de fiets en het slot die middag nog ingeleverd zou moeten worden.

We hebben ons even snel opgefrist en zijn vervolgens om 14.00 uur weer teruggefietst naar het dorp. Daar hebben we eerst een nieuw fietsslot gekocht. Tja, je moet toch wat. We hebben even wat gegeten in het dorp en zijn verder weer gaan shoppen. Overigens niet erg succesvol. Op een gegeven moment kwamen we wat meer reisgenoten tegen. Toevallig vertelden we tegen Hanny dat wij ons sleuteltje waren verloren. En wat schetst onze verbazing! Ze had het sleuteltje een eind terug zien liggen op de weg. Wij zijn dus teruggefietst en ja hoor, daar lag het sleuteltje vlak langs de weg! Echt weer ongelooflijk veel geluk. Wat hebben we toch met het verliezen van sleutels en het terugvinden ervan deze vakantie. We waren namelijk ook al bij de warmwaterbronnen een gedeelte van een sleutel kwijt en die vonden we ook al aan het einde van de avond terug. Wat een geluk! Daarna zijn we weer terug naar het hotel gefietst. Daar zijn we nog op zoek gegaan naar vogels en gifkikkertjes. Helaas zonder veel succes.

Om 17.30 zijn we weer terug naar het dorp gefietst. Daar hebben we toch nog wat laatste souvenirs gekocht, fietsen ingeleverd (met het oude slot!) en nog ergens een lekker frisdrankje gedronken. Daarna was het tijd om te gaan naar het restaurant Salsa Brava. Daar zouden we met de hele groep gaan eten. Het was immers de laatste avond in Costa Rica voor ons. Toen wij aankwamen, zat iedereen al. Zij waren al met de bus gekomen. Het etentje was erg gezellig. We hebben een paar interessante toespraakjes gehad en we hebben met ons allen besloten dat het een erg geslaagde vakantie was en dat dit mede kwam door de gezellige groep. En bij dit besluit kon ik mij van harte bij aansluiten. Het was een mooie avond om de vakantie voor een gedeelte al af te sluiten. Rond 22.00 uur vertrokken we weer naar het hotel. Daar was het tijd om de tas definitief te pakken. Morgen zouden we naar huis gaan. Aan de ene kant wel weer lekker om naar huis te gaan, maar aan de andere kant ook weer erg jammer. De vakantie zat er bijna op, we zouden bijna vertrekken uit het prachtige Costa Rica.