Dag 23: 30 november 2007: Puerto Viejo, San José, Orlando
Om kwart voor 5 ging de wekker. Douchen, de laatste spullen in de tas en om half 6 zaten we in de bus en begonnen we aan onze lange terugreis. De laatste mogelijkheid om nog een toekan te zien. Dus wanneer iemand een toekan zou zien, zou de buschauffeur stoppen. Deze buschauffeur was een vriend van José en ook een prima kerel. Er hing een ontzettend gezellige sfeer in de bus. Toen stopte de buschauffeur. Een toekan in de boom! Helaas niet de keel billed. Het leek er dus toch op dat ik naar huis zou gaan zonder het zien van de keel billed toekan. Maar terwijl we naar de toekan keken, kwam er nog een aanvliegen. En een ander soort die we nog niet hadden gezien! Dus dat was toch ook wel erg bijzonder. Het was er een met een gekartelde snavel. Daar hadden we dus toch wel weer geluk mee.

Na een klein kwartiertje moesten we toch weer verder. We moesten ergens op tijd zijn voor het ontbijt en we moesten natuurlijk een vlucht halen. Om kwart voor 8 zaten we aan het ontbijt, een pannenkoek met banaan. Lekker. Om half 9 moesten we weer snel verder. En nog steeds was het een gezellige boel in de bus. We waren ongeveer om 11.00 uur op het vliegveld in San José. Daar moesten we eerst luchthavenbelasting betalen. En daarna was het tijd om in te checken. Dit duurde echt een eeuwigheid. Er stond ook al een hele lange rij. Daar werd Ronald overigens erg chagrijnig van. Hij zag zijn plekje aan het raam al weer verloren gaan. Maar hij had geluk er was nog een plaatsje aan het raam vrij. Wel zou het lastig zijn om stoelen naast elkaar te krijgen, maar dat was bij iedereen een probleem, dus dat werd van plaatsen verwisselen in het vliegtuig. Rond 12.15 uur waren we ingecheckt. Toen hebben we afscheid genomen van Rixt. Zij vloog de volgende dag pas terug naar Nederland.

Op het vliegveld zijn we nog op zoek geweest naar het boek “wildlife of Costa Rica”. Dit boek hadden we tijdens onze reis al op een paar plekken gezien en wilden het graag hebben. Helaas was deze daar niet te koop. Wel hebben we daar een heerlijke hamburger bij de Burger King gegeten. Lekker zeg. Ook hebben we daar nog een mooi en grappig T-shirt gekocht.

Om 10 over half twee vertrok het vliegtuig. Met de bus werden we naar het vliegtuig gebracht. Ronald zat bij het raam, dus hij was volkomen gelukkig. Na bijna drie uur te hebben gevlogen kwamen we aan in Orlando. Uiteraard moesten we daar eerst weer allemaal formulieren invullen, door de douane, de volledige check weer. Ik heb overigens een gezellig gesprekje gehad met de douanebeambte, dezelfde als op de heenweg.

Helaas bleek in Orlando dat ons vliegtuig vertraging had. Helaas was er weinig te doen op het vliegtuig. Dus wel spel bood weer uitkomst? UNO natuurlijk! Dus we hebben maar een paar partijtjes UNO gespeeld. Om ongeveer 21.15 uur vertrok ons vliegtuig eindelijk. Het was alleen niet een vliegtuig van Martinair, maar een vliegtuig van Arke Fly. Kennelijk had het Martinair vliegtuig problemen. Wij hadden er geen problemen mee. Dit was een prima vliegtuig. We hadden meer ruimte dan op de heenweg. En wederom zat Ronald aan de raamkant. Helemaal gelukkig dus. Het was een prima vlucht. We hebben een beetje proberen te slapen, wat niet al te goed is gelukt.