Dag 7: 14 november 2007: Santa Elena park, reptielen huis, kikkertuin
Vandaag konden we enigszins uitslapen, we gingen namelijk pas om half 9 weg naar het Santa Elena Park, waar we een zogenoemde Skywalk gingen doen. Dat betekende dus dat om half 8 de wekker ging en we om 8 uur aan het ontbijt zouden zitten. Om 10 voor 8 werd er op onze kamerdeur geklopt, om te checken of we al wel wakker waren. Het bleek dat de hele groep al lang en breed aan het ontbijt zat! Het was overigens een heerlijk ontbijt!

Om half 9 dus met ons allen in de bus. Het regende alleen een beetje en het was een glibberig weggetje van het hotel naar de "grote" weg, dus moesten we allemaal een stukje naar beneden lopen en daarna in de bus stappen, om zo te voorkomen dat de bus niet te zwaar zou zijn en naar beneden zou glijden.

Omdat het de afgelopen nacht zo hard had geregend, was de slechte weg nog slechter geworden. Het was erg glibberig, maar José heeft ons, zoals altijd, weer heelhuids afgezet. Bij aankomst in het park begon het steeds harder te regenen. Helaas, maar ja wat wil je, je zit midden in een nevelwoud waar het meer dan 80% van de tijd regent. Zonder de regen, zou er geen nevelwoud zijn. We begonnen aan onze wandeling door het park. Het bijzondere aan deze wandeling was dus dat het een Skywalk was. Tijdens de wandeling liep je over hoge hangbruggen, waardoor je dus het idee krijgt dat je over de toppen van de bomen in het woud loopt. Echt schitterend mooi! Heel bijzonder om het woud van die kant te zien. Als je de film Lord of de Rings hebt gezien, heb je enig idee hoe het woud eruit zag. Veel bomen die volledig met mos zijn begroeid, heel dichtbegroeid, heel veel varens en echt enorm veel verschillende kleuren groen. Ik heb nooit geweten dat er zoveel kleuren groen bestonden, echt betoverend mooi!

Helaas begon het tijdens de wandeling nog harder te regenen en begon het ook aardig te waaien. Wel een grappig gezicht hoor, iedereen in poncho. Erg charmant. Helaas hebben we door het slechte weer weinig dieren gezien, alleen een paar kleine vogeltjes. Maar toch was het erg mooi, alhoewel aan het einde van de wandeling wel wat mensen liepen te balen van het weer… Ronald misschien?

Om 11.00 uur liepen we het park uit. Daar hebben we eerst een lekkere warme cappuccino gedronken. Het was even tijd om op te drogen. Langzaam begon het overigens steeds minder te regenen. Hierna hadden we de gelegenheid om nog in een ander deel van het Santa Elena Park te wandelen, maar dat hebben Ronald en ik niet gedaan. We hebben wel een paar mensen uit de groep weggebracht naar die ingang van het park. En het leuke was dat bij die ingang van die kolibriebakjes hingen. Dat zijn van die bakjes waar suikerwater in zit, waar kolibries dol op zijn. Er vlogen dan ook aardig was kolibries rond, echt zo mooi! Elke kolibrie is weer anders en ook van elke kant hoe je een kolibrie bekijkt, verandert de kleur. Heel mooi. We waren dan ook blij dat we de mensen uit de groep die daar gingen wandelen, daar hadden afgezet.

Ongeveer om 12.00 uur waren we weer terug in monteverde en ongeveer het eerste wat we zouden gaan doen, was een paraplu kopen. Het zou dan wat makkelijker zijn om dan foto’s te maken, anders wordt je camera zo nat. Gelukkig hebben we een kleine paraplu gevonden. Vervolgens hebben we ansichtkaarten en postzegels gekocht en geld gepind. Daarna hebben we heerlijke broodjes gegeten bij de bakker! En zo gezond! (ahum)

Wat gingen we de rest van de middag doen? We zijn met een paar mensen uit onze groep eerst naar het slangenhuis gegaan. Dat was erg interessant. In sommige bakken zag je alleen maar bladeren/ takken en was het echt zoeken naar de slang die erin zou moeten zitten. Ze hadden er niet alleen slangen, maar ook een paar kikkertjes, schildpadden en padden. Oh ja, vergeet ik bijna de tarantula!

Op een gegeven moment kwam er een groep Duitsers binnen die onder leiding van een Duits sprekende gids rondliepen. Deze mensen mochten een slang en de tarantula(!) vasthouden. Dat leek enkelen van ons ook wel erg leuk! Dit gebeurde uiteindelijk dan ook. Ronald, Mike en Marianne hebben alle drie de tarantula vast gehouden! Echt supercool, en uiteraard durfde ik niet. Schijterd, ja ik weet het. Wel heb ik de slang vastgehouden, maar daar heb ik ook totaal geen angst voor. Ondertussen was er nog een enorme pad ergens te voorschijn gekomen. En ja ook die hebben enkelen vastgehouden, waaronder Ronald. Erg grappig en het heeft leuke foto’s opgeleverd. Uiteindelijk had ik mijzelf moed ingesproken en wilde ik toch de spin vasthouden, misschien dat ik dan van die angst voor spinnen af zou kunnen komen. Helaas (of juist niet) was de gids nergens meer te bekennen en zelf de spin pakken, ging toch iets te ver. Uiteindelijk dus nog geen spin vastgehad. Het was echt een enorm leuk uitstapje, maar ik denk vooral doordat we die dieren hebben kunnen vasthouden.

Daarna zijn we naar de kikkertuin gelopen, daar hadden we afgesproken met nog meer mensen uit onze groep. En wij wachten en wachten. Totdat we hadden besloten, nou dan gaan we maar alvast naar binnen, toen kwamen ze eraan. En wat had de vertraging veroorzaakt? Ze hadden een luiaard in de boom gezien!! En dat missen wij dan weer! Maar zeer begrijpelijk dat ze daardoor te laat waren.

Rixt had ons al verteld dat je op een kaartje twee keer naar binnen mocht. Dit in verband met het tijdstip waarop de kikkertjes actief worden. Deze worden namelijk pas ’s avonds actief. Wij gingen nu ongeveer om half 5 naar binnen onder begeleiding van een gids. Hij vertelde ons van alles over de verschillende soorten kikkers en welke geluiden ze maakten. Hij wees ze ook aan in de terrariums, dat moest ook wel anders waren ze niet te ontdekken. Ze zitten namelijk allemaal erg goed verstopt. Of onder de bladeren of gewoon goede schutkleuren. Tijdens deze rondleiding waren de meeste kikkers nog in rust, aan het einde werden ze een beetje actief. Na de rondleiding kregen we van de gids allemaal zaklantaarns, zodat we de terrariums konden bijschijnen op zoek naar de kikkers. Toen we de ronde voor de tweede maal gingen lopen warden de meeste kikkers actief. Echt enorm veel geluiden! En hard ook, voor zulke kleine beestjes. Sommigen zijn namelijk niet groter dan het eerste kootje van je duim! Erg leuk! Ze hebben ook allemaal verschillende kleuren, zo heb je de blue jeans frog en de green jeans frog, beide rode kikkertjes met blauwe of groene achterbootjes. Natuurlijk waren er in de kikkertuin ook de red eye tree frogs, dat zijn die beroemde gekleurde kikkertjes die je in elk boek over Costa Rica vindt. Ze zijn ook echt prachtig! Als ze stil zitten, in rust, zijn ze helemaal groen, en strekken ze zich uit, dan komen die schitterende kleuren te voorschijn. Supermooi! Het bezoek aan de kikkertuin had in zeker weten niet willen missen en is zeker een aanrader!

Met een groot gedeelte van de groep zijn we vervolgens uit eten geweest, maar niet voordat we hadden gekeken of de luiaard nog in boom zat. En ja hoor hij zat er nog en was lekker aan het eten. Je zag gewoon een enorme haarbal in de boom! Supergaaf, onze eerste luiaard! Daarna een heerlijke pizza gegeten. Huuerluk. Daarna weer behoorlijk op tijd naar bed. Het was ongeveer 21.45 uur.