Dag 8: 15 november 2007: Monteverde park, vlindertuin, avondwandeling
Vandaag zouden we naar het beroemde Monteverde Park gaan. Dit is vergelijkbaar met het Santa Elena Park, maar een stuk toeristische en dus drukker. Daarom zorgden we ervoor dat we er op tijd zouden zijn. Om 6 uur ging de wekker en om 7 uur zaten we in de bus. Gelukkig was het redelijk droog weer. We zouden gaan wandelen onder begeleiding van een gids. Onze groep werd in twee groepen opgesplitst. Het doel van vandaag was het zien van de vogel de quetzal. Dit schijnt een bijzonder mooie vogel zijn.

De gids vertelde veel over het nevelwoud. Zo ook dat er in het Monteverde Park twee “soorten” bossen zijn, volgens mij primary en secondary forest. In het verleden is erg veel van het woud gekapt. Maar dit hebben ze voor een gedeelte weer nieuw geplant. Het nieuw geplante bos wordt wel het secondary forest genoemd en het oude bos the primary forest. Omdat het je was verteld zag je wel enig verschil, maar als je het niet zou weten, betwijfel ik of je het verschil zou zijn opgevallen. Dat is dan toch weer de meerwaarde van een gids.

Verder heeft de gids veel verteld over de bomen, planten en de bloemen in het woud. Ik weet niet of ik het al eerder heb beschreven, maar er zijn dus bomen die om andere bomen heen groeien en zo de oude boom verstikken, een soort parasiet dus. In ieder geval kwamen we ook langs een boom waarmee dat gebeurd was en waarbij de oorspronkelijke boom binnenin echt helemaal was weggerot. Het grappige was dat er in de bast van de boom een ingang zat waar je net een camera door heen kon steken, zodat je een foto van de binnenkant van de boom kon nemen. Een met flits en een zonder flits. Het voordeel van de digitale camera is dan dus dat je direct het verschil kan zien. Ziet er erg grappig uit.

Tijdens de wandeling zijn we nog een bij een holletje van een tarantula langs gegaan. Echt enorme spinnen zijn dat zeg! Wanneer je met een stokje voor het holletje beweegt, kwam die echt naar buiten "gerend" om het takje aan te vallen. Heel bizar en niet heel erg geruststellend ofzo als je niet zo heel erg gesteld bent op spinnen, zoals ik.

Op een gegeven moment zag de gids een of andere vogel in een boom en net op dat moment vloog er een quetzal langs die vervolgens in de boom ging zitten! Echt geweldig! En inderdaad is het een vreselijk mooie vogel, zeker als die vliegt zie je die schitterende kleuren en mooie staart. Op zich wel bijzonder dat we een quetzal hebben gezien aangezien het niet de tijd van het jaar was dat ze zich zouden moeten bevinden in het park. Wij konden nog wel een tijdje blijven kijken naar de quetzal maar de gids wilde na een half uur ofzo wel weer verder.

Verder hebben we tijdens de wandeling niet heel veel bijzondere dingen gezien. Nou ja, niets bijzonders, het hele woud is heel bijzonder! Vlakbij het park hingen ook weer van die kolibriebakjes. Daar hebben we dus ook weer erg mooie kolibries gezien. Ze zijn zo ongelooflijk snel. Je hoort ze vlak langs je heen vliegen, heel bijzonder. Wat toch ook wel erg leuk was, was dat er op een gegeven moment een honingbeertje over het touw kwam aangewandeld om vervolgens het water uit zo’n bakje op te slurpen! Het beertje miste alleen wel een gedeelte van zijn staart, hij was dus een keertje te grazen genomen door een of ander beest.

Hierna zijn we nog even naar een plek terug gelopen waar ook af en toe een quetzal te zien zou moeten zijn. Maar helaas niets gezien. Nou ja niets gezien. We hebben toen nog wel een roofvogel gezien. Het was dus nog wel even de moeite waard.

Voordat we in de bus stapten hebben we nog een glasgeblazen kikkertje gekocht. Erg mooi! De bus bracht ons van het Park weer naar het dorpje. De bus was zo’n echte Amerikaanse schoolbus. De instructies, bijvoorbeeld dat het verboden is te pesten, waren nog aangeplakt in de bus. Erg leuk om een keer in zo’n bus te zitten.

We hadden de buschauffeur gevraagd om ons iets eerder af te zetten, namelijk in de buurt van de vlindertuin. En dat wilde hij wel. We dachten dat de vlindertuin maar een klein stukje lopen was, maar dat viel wel een beetje tegen. Het was iets verder dan verwacht, maar dat maakte niets uit. Onderweg zagen we nog een soort van arena. Hier zijn we uiteraard even naar toe gelopen en wat bleek het te zijn, een rodeo arena!

Bij de vlindertuin hebben we eerst een kleine rondleiding gekregen waar ons van alles werd uitgelegd over verschillende insecten. Dat was heel interessant. Zo hebben we uitleg gekregen over duizend en miljoenpoten; hoe kun je zien of ze giftig zijn of niet. Zijn er wat fabels over kakkerlakken uit de wereld geholpen. Als je een kakkerlak dood trapt, komen er bijvoorbeeld niet opeens veel meer kakkerlakken. Verder hebben we nog een enorme bug gezien: de Hercules beetle. We dachten dat het beest op het takje dood was, maar het leefde wel degelijk! Enorme kaken dat dat beest had! Ook hadden ze daar vogelspinnen! En ja ik heb mij over mijn angst heen gezet en ik heb er ook een vast gehouden! Echt heel stoer, vind ik zelf. Ze wegen echt helemaal niets. Hele bijzonder om zo’n beest even vast te houden. Maar of ik nu ook over mijn angst voor spinnen heen zou zijn?

Verder hebben we natuurlijk nog uitleg gehad over het proces van rups tot vlinder. Ze hadden daar een kast waar de cocons van de vlinders in op werden gehangen. Sommige vlinders waren deze ochtend uitgekomen en deze mochten worden vrijgelaten in de tuinen. Sommigen mensen kregen dan ook een doosje met een vlinder erin die we later vrij mochten laten. Ik was een van de gelukkigen en ik had ook nog eens de mooiste, namelijk de Morpho! Die mooie grote blauwe.

Ze hadden 4 vlindertuinen. Elke tuin bootste het klimaat op een bepaalde hoogte na. Dus in elke tuin kwamen er ook verschillende soorten vlinders voor. Echt heel bijzonder. Ongelooflijk mooi! Bij elke overgang naar een nieuwe tuin, moesten we eerst goed controleren of we niet per ongeluk vlinders mee naar de volgende tuin namen. Bij een overgang naar een andere tuin, zagen we nog een ander beest, bepaald geen vlinder, namelijk een vogelspin. Toen wist ik ook direct dat ik niet over mijn angst heen was, want ik liep er toch wel met een boogje omheen.

In de laatste tuin mocht ik mijn vlinder loslaten. Heel voorzichtig uit het bakje gehaald en even rustig laten bijkomen op je vinger. Het mooiste is natuurlijk als de vlinder dan ook mooi op de foto krijgt. Om een vlinder de vleugels te laten openslaan moet je heel voorzichtig een tikje tegen de vleugels geven. Dan slaan ze de vleugels heel even open. En mooi dat mijn vlindertje was! En ja het is ook gelukt met de foto. Na ongeveer een paar minuutjes vloog die echt de tuin in. Ook al was het maar een vlinder, maar ik vond het erg leuk om deze vrij te laten! Ook dit bezoekje aan de vlindertuin was bijzonder geslaagd!

Daarna weer teruggelopen naar de "grote" weg. En op dat stukje lopen, hebben we nog aardig wat dieren gezien. Opeens rende er een soort grote haas over de weg. Het leek op een kleine capibara. Na een boekje te hebben geraadpleegd bleek dat we een agouti hadden gezien! Verderop hebben we nog eekhoorns gespot. Op zich niet zo bijzonder, wel leuk was dat Mike en Ronald helemaal een tuin ingelopen zijn om de eekhoorn goed op de foto te krijgen, terwijl nog geen twintig meter verder er een gewoon in een boom vlak langs de weg zat! Marianne en ik hebben daar smakelijk om gelachen. Nog een stukje verder liep er nog een enorme tarantula over de weg! Echt ongelooflijk! Ze zijn er dus echt, in het wild….

Heerlijk geluncht (nou ja het was al een uur of drie) in een lunchroom, daarna nog even geïnterneerd. Daarna was het gelijk al weer tijd om de night walk te gaan doen. Dus de dieren in het donker spotten, best spannend. In het begin werd al gezegd dat als je valt, je je gewoon moest laten vallen en niet proberen om jezelf op te vangen omdat je in de jungle nooit weet waar je dan in grijpt. Nou dat begint dus al lekker met zo’n waarschuwing.

De eerste dieren die we zagen, waren kleine kikkertjes. Vervolgens zagen we drie (!) luiaards. Vader, moeder en jong. En dat is best uitzonderlijk aangezien luiaards altijd alleen leven. Het vrouwtje bleek ook niet gediend te zijn van het mannetje. Toen het mannetje toenadering zocht, werd het eerst nog getolereerd, maar daarna maakte het vrouwtje zich toch uit de voeten. Dat gaat dus allemaal niet zo heel erg snel hè. Ze heten niet voor niets luiaards. Het mannetje bleek echter wel iets vasthoudender want die ging gewoon achter het vrouwtje met jong aan. Totdat het vrouwtje het echt zat werd en eerst het mannetje waarschuwde met een sissend geluid en vervolgens het mannetje een klap verkocht. En dat alles in slow motion…

Ik ben mij overigens nog wel helemaal rot geschrokken. Terwijl we naar de luiaards keken, viel namelijk een groot blad uit de boom, vlak naast me. Nou ik maakte wel even een sprongetje. Na de luiaards liepen we naar een enorm mierennest: cutting ants. Dit zijn mieren die weet ik veel hoe vaak hun eigen gewicht konden dragen. Dat was wel een heel grappig gezicht. Die namen namelijk blaadjes mee op hun rug, waardoor je dus een stroom bewegende blaadjes zag gaan.

Tijdens deze nachtwandeling hebben we nog een paar vogels gezien, twee toekans van hun achterkant, ze sliepen, een tarantula en een zeer giftige slang. Heel klein, maar behoorlijk dodelijk. We hadden dus nog aardig wat gezien. Het was een zeer geslaagde night walk en zeker een aanrader!

Na de night walk hebben we nog snel wat gegeten, een beetje geUNO’t en daarna weer op tijd naar bed.