Dag 9: 16 november 2007: Wandeling park Carara, Krokodillen brug, El Sur
Vandaag ging om half 7 de wekker. Vandaag gingen we naar het dorpje El Sur, waar we bij de lokale bevolking zouden gaan slapen. Onderweg daar naar toe hadden we nog de mogelijkheid om te gaan wandelen in het Carara Park waar we de rode ara’s konden zien. Ronald had eerst weinig zin om te gaan wandelen en in eerste instantie zouden wij, als enigen, niet meer gaan, maar een beetje relaxen bij het restaurant bij de krokodillenrivier. Op het allerlaatste moment besloten we toch maar om wel mee te gaan.

Het was heet die dag. Maar we liepen gelukkig in de schaduw, midden in het oerwoud. En het was een geweldig mooi park en we waren dan ook blij dat we toch waren meegegaan. We hebben aardig wat leuke vogeltjes gezien. Onderweg een duizendpoot gezien. We konden toen onze kennis over deze beestjes, die we gisteren hadden opgedaan, testen. Maar we wisten niet zeker of we de juiste conclusie trokken: giftig of niet giftig. We hebben hem of haar dan ook maar rustig door laten lopen. Verder stonden er wederom erg mooie bomen in het park. Een mede groepslid wist ons te vertellen dat een bepaalde boom ook wel de walking tree wordt genoemd, aangezien deze zich jaarlijks een paar centimeter verplaatst. Heel bijzonder dus. Lord of the Rings had het nog niet zo slecht bedacht met die lopende bomen!
Verder waren er ook verschillende paden met cutting ants te zien, en waren er bloemen in overvloed. Schitterend!

Op een brugje over een stroompje zag ik opeens iets roods in de verte, dus riep ik gelijk een toekan! Nou dat was het dus niet, het waren namelijk twee ara’s hoog in een dode boom. Echt supergaaf! Een paar dagen geleden hadden we immers te horen gekregen dat de ara’s in de vrije natuur heel zeldzaam waren. Wij helemaal blij natuurlijk, ook al zaten ze wel ver weg. En wonder boven wonder zagen we bij de uitgang nog twee ara’s! En toen nog twee en toen nog twee! In een lange grote boom zaten drie stelletjes in de holle ruimtes in de boom. Echt een geweldig mooi gezicht. Maar zo zeldzaam zijn ze geloof ik nu ook weer niet. Het was echt een supermooie wandeling die we toch niet graag hadden gemist.

Daarna gingen we dus lunchen bij het restaurant bij de krokodillenrivier. De naam zegt het al. In deze rivier zitten dus altijd krokodillen en grote leguanen, en vandaag was geen uitzondering. Wat een enorme beesten zeg! Op de brug hadden we een goed zicht op ze. Ze zijn echt enorm! Ze lagen heerlijk te zonnen op het strandje naast de rivier. Daar wilde je echt niet tussen lopen. Er zaten een paar behoorlijk flinke tussen. Een van drie meter is er niets bij. Super om te zien (vanaf een veilige plek).

Heerlijk geluncht, waarna Ronald nog wat foto’s wilde maken van die enorme Amerikaanse vrachtwagens die in Costa Rica rijden. Die freightliners geloof ik dat ze heten. Daarna was het tijd om weer verder te rijden naar El Sur. Het was weer een hele mooie rit. Onderweg zagen we een toekan mooi in de boom zitten. De eerste echte mooie in het wild. Heel gaaf! Wel een erg leuk gezicht zo’n hele groep die druk foto’s staat te maken van een toekan in de boom. Vooral de gezichten van de mensen die passeerden waren erg grappig, die zullen wel gedacht hebben, wat is daar nu voor bijzonders aan?

Het laatste stukje naar het dorp heeft een gedeelte van de groep gelopen. Het zou maar een klein stukje zijn, maar ondertussen was het nog een aardig eindje lopen. Maar zoals altijd wel weer een mooie wandeling. We hebben nog ara’s zien overvliegen en de ondergaande zon zorgde ervoor dat de lucht prachtig roze/ paarse gekleurd was. Heel mooi.

Aangekomen in het dorp kregen we twee hutten aangewezen, echt heel mooi! Daar zouden we ’s nachts dus slapen. 6 personen boven en 3 of 4 beneden. Gedeelde toilet en douche. Maar allemaal prima voor elkaar. Daarna gingen we wat drinken in de lokale pub. Heel erg grappig allemaal. Maar echt mengen met de lokale bevolking was er niet echt bij. We hebben daar overigens ook nog gegeten. Er zat veel koriander in het eten, hetgeen niet bij iedereen in de groep in de smaak viel. Het heeft een nogal overheersende smaak. Na het eten hebben we weer even in de bar rondgehangen en hebben we ook nog wel erg gelachen met elkaar. Ik heb zelfs nog de Merengue gedanst met Peter en Marianne met een Costaricaan. We hebben dus toch nog wel een beetje contact gemaakt met de plaatselijke bevolking, naast de barman dan.

Daarna zijn we op tijd gaan slapen. Wel gezellig zo met zo’n groep. Iedereen heeft volgens mij heerlijk geslapen, gelukkig snurkte er niemand. Om 1.00 uur was er een massale plaspauze, maar verder heerlijk geslapen!