Dag 13: 20 november 2007: Boot naar en La Sirena (parkwachterstation)
Om half 6 ging de wekker. Om 6.15 uur zaten we aan het ontbijt en om 7.00 uur stapten we weer de boten op op naar het parkwachterstation La Sirena te varen. Een parkwachterstation in het Corcovado park dus. Zoals al eerder geschreven, ging de hele groep mee. Dat was nog nooit voorgekomen bij Sawadee. Trouwens niet iedereen ging mee, Rixt bleef achter.

Het was mogelijk om onderweg naar het park dolfijnen en misschien zelfs wel walvissen te zien. Daar hoopte iedereen natuurlijk op. Het was bijna twee uur varen. We hebben fregatvogels gezien en een schildpad. Alleen die laatste dook al weer snel de diepte in. In de verte zagen we opeens heel veel vogels in de lucht. Dat kan er op duiden dat er dolfijnen aan het jagen zijn. De vogels pikken dan de vissen op uit het water. We gingen dan ook richting de groep vogels en jawel hoor, daar waren de dolfijnen! Supergaaf! Het zijn erg mooie beesten en geven je op de een of andere manier een erg gelukkig gevoel. De groep dolfijnen hebben we even gevolgd, heel bijzonder. Daarna moesten we natuurlijk onze reis weer voortzetten. Niet erg veel later zag ik in de verte een fontein uit het water komen. Een walvis!! (humbag) Uiteraard zijn we ook de richting van de walvis gevaren. Het was zelfs een walvis met jong! Zo ontzettend magisch om die beesten te zien. Natuurlijk bleven we wel op een afstand. Je zag steeds een groot gedeelte van de rug boven komen en dan zo’n fontein. Geweldig! De andere boot heeft ze van behoorlijk dichtbij gezien. Toen kwam die heel dichtbij omhoog, echt vlakbij de boot. Ze maakten dan ook dat ze weg kwamen. We waren weer een superervaring rijker.

Om ongeveer 9.00 uur kwamen we bij het strand aan. Vanaf daar was het een klein stukje lopen naar het parkwachterstation. Eerst was er wat verwarring over het schoeisel wat we aan moesten naar het parkwachterstation. Ons was verteld dat we op dit kleine stukje gewoon onze slippers aan konden houden, maar de gids die daar op ons stond te wachten zei dat we gelijk onze wandelschoenen aan moesten in verband met de slangen die er konden zijn. Uiteindelijk had dus de helft van de groep de slippers nog aan en de andere groep de wandelschoenen. Het was ongeveer 25 minuten lopen. Onderweg hebben we al een groep pecari’s, wilde zwijnen, gezien, met jongen. Ronald heeft deze gemist omdat hij ergens anders apen met jongen zag zitten. Ook erg leuk natuurlijk, maar de zwijnen hadden we in het wild nog niet gezien.

Bij aankomst bij het parkwachterstation bleek het er heel anders uit te zien dan we hadden verwacht. Als eerste lag er een landingsstrip. Daar zijn overigens de gidsen niet blij mee aangezien de komst van een vliegtuig veel lawaai met zich brengt en dus onrust voor de dieren. Maar goed. Verder bleek het ook een aardig groot complex te zijn! Wij hadden iets kleins verwacht, midden in het park. Maar dat was het dus niet. Het zag er wel mooi uit hoor, maar het was compleet anders dan we hadden verwacht. We sliepen met 4 personen op een kamertje in stapelbedden. Niet echt de meest schone matrassen, dus de lakenzakken waren zeer welkom. Verder moesten we de toiletten en de douches delen. Dat was dus al meer dan we hadden verwacht. Wij dachten aan een grote slaapzaal en ergens een ranzig toilet. Maar dat viel dus reuze mee.

Om 10.00 uur gingen we de eerste wandeling maken. We moesten kiezen voor een langzame of een snelle groep. Ronald en ik kozen voor de langzame groep en achteraf waren we daar erg blij mee. Maar dat komt nog. Aangezien Corcovado het meest regenrijkste gebied is in Costa Rica was het er erg vochtig en warm. Gelukkig liepen we door het woud, dus in de schaduw. Ook het Corcovadopark is een schitterend park. We maakten dan ook een hele mooie wandeling. Onderweg hebben we verschillende soorten apen gezien, maar ze zaten hoog in de bomen. De gids legde uit waarom ze zo hoog in de bomen zaten en dat was vanwege de warmte! Boven in de bomen was het namelijk koeler dan aan de grond. Hmm, die apen doen het dan toch slimmer dan wij. Verder hebben we nog leuke vogels gezien, waaronder een wilde kip. Het doel was om een tapir te zien. En de gids deed zijn best om er een voor ons te vinden. Helaas is dat niet gelukt. Tijdens de wandeling moesten we enkele beekjes oversteken, maar we hebben droge voeten gehouden.

We hadden een lunchpakketje meegekregen. Dit hebben we opgegeten op een mooie lunchplek. Aan een inham van de zee, op een boomstam hebben we heerlijk gegeten. Toen zagen we opeens een krokodil aan de overkant het water uitkruipen. Dat was toch wel een vreemd gezicht. Wat als die aan onze kant het water was uitgeklommen? Er zaten krokodillen waar wij zaten te eten!! Whaaaaah. Blijkbaar had de gids voordat we er gingen zitten al een dikke steen in het water gegooid om te kijken of er dicht in de buurt krokodillen zaten.

Bij deze lunchplek kwamen we ook weer de andere groep tegen. Niet iedereen was even enthousiast. Ze hadden namelijk beekjes moeten oversteken die dieper waren dan de hoogte van de bergschoenen. Het gevolg: zeiknatte schoenen en voeten! En dat terwijl enkele personen uit die groep twee dagen later de Chirripó gingen beklimmen. Dan kun je natuurlijk geen natte schoenen gebruiken! Naar aanleiding van die verhalen waren wij benieuwd wat ons te wachten stond. Overigens waren de paden op sommige plekken ook al aardig modderig.

Na de lunch zetten we onze wandeling weer voort. Onderweg wederom leuke beesten gezien: apen, agouti’s, specht, reiger, uil en andere vogels. Onderweg kwamen we een diep gat tegen en ik vroeg de gids of dat misschien een hol van een beest was ofzo. Maar nee het was de weg naar China. De gids lag echt helemaal in een deuk! De lol werd nog groter toen er nog een hele kleine kikkers naast bleek te zitten. Dat was zijn huis, zei Mike. Nou toen had de gids het niet meer. Hij kwam amper bij van het lachen. Dit typeert overigens wel de gezelligheid die er tijdens de wandeling heerste.

Op een gegeven moment moesten wij ook een beekje over die dieper was dan de hoogte van de schoenen. Er lag een smal boompje over het beekje. De gids bleek heel galant te zijn en stapte in het beekje, hij had laarzen aan, en hielp ons allemaal een voor een het beekje over. Ook Jan Wicher moest het beekje over, maar niet voordat zijn filmcamera veilig aan de overkant was. Ook dit vond onze gids erg grappig. Gelukkig is iedereen ook daadwerkelijk met droge voeten overgekomen. De wandeling was geweldig en het park ook. Maar je merkt wel dat je al veel hebt gezien, je bent al behoorlijk gewend geraakt aan veel dieren. Klinkt heel verwend en dat is het ook. Om 15.00 uur waren we ongeveer weer bij het parkwachterstation. Bezweet, maar voldaan. Hier hebben we heerlijk gerelaxt en gekletst. De andere groep was overigens al weer een tijdje terug. De snelle groep he?

Om 17.30 uur hebben we gegeten. Daarna bestond de mogelijkheid om nog een nachtwandeling te gaan doen. En dat hebben we dan ook gedaan. Wederom op zoek naar de tapir. Helaas begon het tijdens deze wandeling al vrij snel te regenen en het hield ook niet meer op. Ronald en ik liepen achterop en door de modder e.d. was het af en toe best lastig de groep bij de houden. Onderweg hebben we niet erg veel gezien. Wel een slang, een enge vieze spin en wilde zwijnen. We hebben ook een krokodil in het water gezien. Best van dichtbij. Dit veroorzaakte bij enkelen uit de groep wel wat onrust. Het was ook best dichtbij. Het begon onderweg steeds harder te regenen en hoe harder de regen, hoe minder dieren we zagen. Overigens is het de vraag waarom we weinig dieren hebben gezien. Lag het aan de regen of aan de volle maan? Een gids had namelijk gezegd dat omdat het volle maan was we niet veel dieren zouden zien, omdat het te licht voor de dieren zou zijn. Wat de reden was zullen we nooit weten. Wel waren we erg blij dat we weer terug waren bij het parkwachterstation. Droog! Dit was ongeveer om 20.00 uur. We hebben nog even gekletst, maar daarna zijn we al vrij snel ons bed ingedoken. Nou ja ingedoken… voorzichtig gaan liggen om zo min mogelijk het matras e.d. aan te raken.

Als het morgenvroeg droog zou zijn, zouden we om 5.15 uur weer een wandeling gaan maken. Maar het was niet droog. Het bleef de hele nacht regenen en niet zo zacht ook! Ongelooflijk hoeveel regen die nacht is gevallen. Haast niet voor te stellen. Ondanks de regen toch nog aardig geslapen.