Dag 3: 10 november 2007: Poás, onderweg naar Fortuna
Om 6.30 uur ging de wekker. Heerlijk geslapen! Voor 7.00 uur moesten de tassen bij de bus staan aangezien we om 8.00 uur zouden vertrekken. We hebben dan ook gelijk onze tassen ingepakt en weggezet en vervolgens zijn we gaan ontbijten. Daarna hebben we nog even snel een e-mail naar het thuisfront verzonden zodat zij ook wisten dat we goed overgekomen waren.

Om 8.00 uur vertrokken we dan richting de vulkaan Poás. Helaas was het koud en regenachtig weer, maar dat weerhield ons niet van het genieten. Voor het eerst zagen we de echte natuur van Costa Rica en het was prachtig! Na een tijdje kwamen we aan bij de vulkaan Poás. Deze vulkaan ligt op 2704 meter hoogte. Het was er dan ook niet erg warm. Sterker nog het was aardig frisjes.

Een korte wandeling bracht ons naar de krater van de vulkaan. We hadden een schitterend uitzicht! In de krater zag je een poel met bijna fluorescerende groene vloeistof erin, echt heel bizar. We hebben daar echt met verbazing staan genieten van dit beeld. Verder keken we mooi uit over het gebergte. Het mooie was dat we ook boven de wolken stonden, dus je zag de wolken echt nog en de dalen hangen. Heel bijzonder! Trouwens onderweg naar de krater hebben we ons eerste wild, naast vogels gezien! En wat was het? Een muis. Tja, die zijn er ook in Costa Rica, een klein schattig muisje.

Na een tijdje vertoeft te hebben bij de krater en veel foto’s te hebben gemaakt zijn we verder gelopen richting een lagune. De wandeling er naar toe was ook erg mooi. Alleen was het jammer dat het pad helemaal aangelegd was. Je liep dus wel door het oerwoud, maar over een geasfalteerd pad, dat door de regen op sommige plaatsen ook spekglad was. Maar de wandeling was wederom erg mooi. Voor het eerst dat we echt in het woud liepen! Daar kwamen we voor. Het uitzicht bij de lagune was ook erg mooi! Op zo’n hoogte nog een aanzienlijk meer. Hier hebben we ook een erg grappig vogeltje gespot. Namelijk een zwart vogeltje met gele sokjes. Alleen wanneer het vogeltje verder hopte zag je de gele sokjes. Misschien zijn beenwarmers wel een beter woord dan sokjes.

Daarna hebben we rustig verder gewandeld. We hebben aardig wat mooie vogels gezien. Wat ook erg leuk was om te zien was een eekhoorntje. Deze sprong naar een tak in een boom die recht boven het pad hing en klom daar in een Bromelia (groeit op bomen). Daar trok hij een of andere vrucht uit en deze peuzelde hij een stukje verder op. Dit was erg leuk om te zien. Vereist om dit soort dingen te zien is wel dat iedereen stil is, anders is het beestje zo weer weg. Sommige mensen snappen dit alleen niet en dat is erg jammer. In dit park liepen ook erg veel Amerikanen rond en sommigen van hen zaten alleen maar te kleppen en te schreeuwen. Had je die dus achter je lopen, zag je een tijdje geen enkele vogel of ander beestje. Zodra die groep dan weer weg was, zag je de dieren weer te voorschijn komen. We probeerden dan ook die groepen zo veel mogelijk te vermijden. Bij de Poás hebben we ontzettend leuke vogeltjes gezien. Welke het waren, moet je niet aan mij vragen maar aan Ronald.

Bij het bezoekerscentrum hadden ze natuurlijk ook weer telefoons. Inmiddels hadden we uitgevogeld hoe het bellen naar Nederland werkte en ik heb dan ook een heerlijk, maar kort, goed nieuws telefoongesprek gehad met mams.

Rond 12.00 uur vertrokken we richting het dorpje/ stadje La Fortuna, vlakbij de vulkaan de Arenal. In verband met een weggespoelde weg moesten we iets anders rijden dan de planning was. Onderweg kwamen we in het dorp Grecia waar een kerk stond die helemaal van metaal was. De kerk bestond alleen uit metalen platen. En het bijzondere was, was dat ze die kerk nu aan het schilderen waren. Dus de ramen waren afgeplakt en de roodbruine verf kon erop worden gesmeerd. Echt een heel vreemd gezicht!

In het dorpje Sichu hebben we middaggegeten. Een heerlijk warm buffet! Het was ook erg gezellig. Onze buschauffeur José schoof natuurlijk ook aan en wel naast Ronald en mij. Er was alleen sprake van een taalbarrière aangezien wij geen Spaans spreken en hij geen Engels of Nederlands, althans dat deed hij ons geloven. Met het boekje “Wat en Hoe Spaans” probeerden we dan ook enigszins met hem te communiceren evenals de rest van de groep. Dit heeft wel tot lachwekkende situaties geleid.

Naast het restaurantje was een enorme souvenirshal. Daar werden ook de ossenkarren met de hand beschilderd Helaas waren ze niet aan het werk, zodat we dat niet hebben gezien, maar we hadden wel toegang tot de werkplaats en dat was al leuk om te zien. Ondertussen regende het niet meer zachtjes, maar regende het echt pijpenstelen! Met ons allen weer de bus in en op weg naar La Fortuna.

De route die we reden was echt schitterend. Het waren allemaal erg smalle weggetjes die door de bergen kronkelden, zonder een vangrail of iets dergelijks de naast. En dan kijk je zo lekker die afgrond in. Heerlijk. Ik was blij dat we zo’n goede buschauffeur hadden. Zeker toen een tegemoetkomende truck de binnenbocht nam, terwijl wij naar reden. We waren gelijk allemaal weer goed wakker.

Onderweg nog even gestopt voor een plaspauze. Het zou een korte stop worden, maar we hadden een schitterend uitzicht en we zagen een paar gieren in de bomen zitten. Tja, toen duurde de stop toch wel iets langer. Volgens mij hebben we daar de turkey en de grey vulture gezien. Ondanks dat het gieren zijn, zijn het nog best mooie vogels.

Ondertussen klaarde het weer beetje bij beetje op. Onderweg naar La Fortuna hadden we al een mooi uitzicht op de vulkaan de Arenal. Met alle hobbyfotografen in de bus, werd er natuurlijk gestopt voor een paar mooie foto’s. De Arenal is de meest actieve vulkaan in Costa Rica. Elke dag blaast hij nog rook en lava uit. Vaak ligt alleen de top in de wolken zodat je dit tafereel niet kunt zien. Met het opklaren van het weer, werd onze hoop op het zien van lava dan ook steeds groter.

Om 17.45 uur kwamen we aan bij het hotel. Even snel de tassen wegzetten en om 18.15 uur weer in de bus om een poging te ondernemen iets te zien van de lavaspuwende vulkaan. (Om 17.00 uur is het al donker) Wonder boven wonder was het weer helemaal opgeklaard en lag de top van de vulkaan niet in de wolken! We hebben dan ook werkelijk lava naar beneden zien rollen! Dat is een heel bijzonder gezicht. Het rolt echt naar beneden. Het zijn een soort stenen zeg maar en zodra die afbrokkelen zie je steeds meer roodgloeiende lava de vulkaan afrollen. En het gaat ook best vlot. Ook de rookpluimen waren ook goed te zien. Een enorm bijzondere ervaring!

Daarna zijn we nog wezen eten in het dorpje. Het was niet bijzonder lekker, maar wel erg gezellig. En dat is natuurlijk het belangrijkste. Terug zijn wij met de taxi gegaan aangezien het werd afgeraden om naar het hotel terug te lopen. Daarna direct onder de wol gekropen.