Dag 4: 11 november 2007: Caño Negro en Baldi (thermale bronnen)
Vandaag ging de wekker ook weer vroeg. Met de hele groep gingen we een optionele excursie doen naar Caño Negro, een van de mooie natuurparken in Costa Rica waar we hoopten een boel dieren te spotten. Kwart over 6 ging de wekker. Lekker ontbeten met pannenkoeken en vervolgens de bus in op weg naar Caño Negro. Onze gids is vandaag Walter. Hij weet ons erg veel te vertellen over Costa Rica zelf. Hoe het zo is ontstaan, dat het politiek gezien een rustig land is, hoe het komt dat het zoveel op Nederland lijkt qua sociale zekerheid e.d.. Erg interessant allemaal, maar te veel om hier in het reisverslag allemaal te vertellen.

Wat ik wel even kwijt wil, is de betekenis van de kleuren van de vlag. Het witte in de vlag staat voor de vrede. Het blauwe staat voor de lucht en het rode voor het bloed dat is gevloeid tijdens de drie oorlogen die Costa Rica hebben gemaakt tot het land wat het nu is. In 1856 hebben er twee oorlogen gewoed. Toen is James Walker weggejaagd. En in 1947 heeft er een burgeroorlog gewoed. De rijke Spanjaarden wilden alles voor het zeggen hebben en hebben gefraudeerd bij de verkiezingen. Hier kwam het volk tegen in opstand en het volk heeft gewonnen. Deze oorlog heeft uiteindelijk de basis voor de democratie gelegd.

Wat ook wel een interessant weetje is, zijn de salarissen in Costa Rica. Hoewel het een aardig westers en ontwikkeld land is, zijn de salarissen niet erg hoog. Het minimumsalaris bedraagt $200,-. Het salaris van een leraar bedraagt $500,- per maand.

Onderweg naar Caño Negro hebben we een tussenstop gemaakt bij een paar bomen die helemaal vol lagen met leguanen. Er zijn maar twee soorten leguanen in Costa Rica en in deze bomen lagen beide soorten. Echt tjokvol die bomen. Ze liggen daar om op te warmen. Ook al schijnt er geen zon, is het nog belangrijk dat ze uit de schaduw komen om op te warmen, ze zijn namelijk heel gevoelig voor de straling, en die is er ook zonder de zonnestralen. Overigens begon de zon beetje bij beetje door de breken. De eerste zonnestralen sinds binnenkomst in Costa Rica!

Caño Negro ligt helemaal aan het uiteinde van Costa Rica. Het laatste dorpje is Los Chiles en drie kilometer na dit dorp stopt de weg ook gewoon. Een heel vreemd idee.

We gingen met een boot de rivier: Rio Phrio, op. Aan weerskanten was er dichte begroeiing en het spotten van dieren begon. Het eerste beestje wat we zagen was de Jezus Christ Lizzard. Dit is een felgroene hagedis die over het water rent, vandaar ook zijn naam. Maar echt prachtig felgroen! De man heeft nog een kuif en een soort van rugvin, bij de vrouw ontbreekt deze. We hebben deze beestjes erg vaak gezien op de rivier, maar ze blijven mooi.

Verder hebben we ontzettend veel dieren gezien! We hebben echt onwijs veel geluk gehad. Zo hebben we drie soorten apen gezien. In totaal zijn er 4 soorten apen in Costa Rica. We hebben toen de white faced monkey gezien (kapucijneraapjes), de howler monkey (brulaap) en de spidermonkey (slingeraap). Echt supermooi om deze beesten in het wild te zien! Ze leven allemaal in groepen, dus wanneer je er een zag, moesten er ook meer zijn. Heel bijzonder. En die brulapen, wat een lawaai maken die! Echt een schitterend gebrul!

Verder hebben we ook erg veel vogels gezien, waaronder de mangrove swallow, aalscholvers, snow eagrid, amazone kingfisher, little blue heron, Anhinga's, social flycatcher, cattle egrid, rode side hawk, phrotnonotary warbler, scuirrel cuckoo, green ibis, bosooievaar, montezuna en de black headed trogan. Heel bijzonder was het om de great potoo te zien. Ook de gids had deze vogel niet vaak gezien. Het is namelijk een vogel die precies lijkt op een tak van een boom, hij is dus heel moeilijk te spotten. Als je hem ziet, lijkt het net een uil, maar het is een roofvogel. Heel bijzonder. Deze vogels bouwen ook geen nesten, maar leggen hun eieren in een splitsing of kronkel van een tak in de boom. Als de eieren dan uitkomen, blijven de jonkies heel stil zitten. Ze zijn dan ook erg kwetsbaar. Des te bijzonderder om deze vogel in het echt te zien!

Ook hebben we onze eerste kaaiman gezien! Heel bijzondere en mooie beesten. Op een gegeven moment lagen we ook stil bij een boom en zei Walter dat in deze boom een heleboel beesten te zien waren. Maar niemand die ze zagen. Er zaten vlekken op de schors van de boom, waarvan de dacht dat het ook gewoon de schors van een boom was, maar het waren dus allemaal vleermuizen! Heel bijzonder.

Onderweg hebben we ook nog heerlijk geluncht. De vrouw van Walter had dit bereid. José had al gezegd dat hij hoopte dat de groep altijd deze excursie ging maken, omdat hij dan ook kon eten van het eten die de vrouw van Walter had voorbereid. En inderdaad, was het eten verrukkelijk!

Je zit natuurlijk de hele dag op een boot, tijdens de lunch was er de gelegenheid om de boot af te gaan om een plasje te plegen. Op zoek dus naar een dikke boom. En die had ik al snel gevonden. Dus ernaar toe. Allereerst waren er enorm veel muggen. Verder moest ik op mijn slippers naar de boom, op zich niet erg, als de grond maar erg vast is. En dat bleek nou net niet het geval te zijn. Ik liep doelgericht op de boom af, totdat mijn slippers zich vastzuigen in de modder en met elke stap die ik zette zogen mijn slippers zich steeds meer vast en binnen een mum van tijd stond ik midden in een grote modderpoel! Overal waar ik om me heen keek zag ik modder. Op een gegeven moment kon ik zelfs mijn voet niet meer optillen! Dus mijn voet uit mijn slipper, vervolgens mijn slipper uit de modder trekken en hetzelfde met de andere voet. En zo blootsvoets verder, dacht ik. Ondertussen was mijn gestuntel opgemerkt door de rest van de groep die er uiteraard bijzonder veel lol in hadden mij zo te zien. Walter riep naar mij dat ik mijn slippers weer aan moest doen aangezien er te veel scherpe dingen in de modder e.d. lagen. Dus ik met mijn moddervoeten, mijn modderslippers weer in en teruggelopen naar de boot. Ik zat echt helemaal onder de modder! Gelukkig werden mijn slippers wel weer aardig schoon in het water (waar we net kaaimannen in hadden zien liggen). Iedereen heeft er smakelijk om kunnen lachen en ik achteraf ook wel. Vooral toen bleek dat een persoon uit de groep blijkbaar mijn gestuntel niet had opgemerkt en ook dezelfde dikke boom uitgekozen had voor het toilet. Ook zij zakte weg in de modder en kwam er nog erger dan ik onder modder eruit! Gelukkig was ik niet de enige! En plassen? Uiteindelijk maar een iets minder dikke boom uitgezocht waar de grond wel vast was ?.

Op de terugweg naar La Fortuna heeft Walter nog veel meer uitgelegd over Costa Rica en dan met name over haar vele vulkanen. Costa Rica telt er namelijk 112, waarvan er 7 actief zijn. Arenal is de hoogste actieve vulkaan (1700 meter). Walter heeft uitgelegd dat de vulkanen erg belangrijk zijn voor het water in Costa Rica, allemaal erg interessant.

Om 17.00 uur waren we terug in ons hotel. Al snel zijn we samen met Mike en Marianne, Veerle, Peter, Marianne en Jan Wicher vertrokken naar de Baldi warmwaterbronnen. Een groot complex met allemaal baden die verwarmd worden door de hitte van de vulkaan. Elk bad had een andere temperatuur. Dit was echt heerlijk genieten! Heerlijke cocktails gedronken, heerlijk gegeten en vooral heerlijk gebadderd en gerelaxt. Veerle, Marianne en Jan Wicher zijn eerder vertrokken omdat zij nog een keer naar de Arenal gingen. Wij daarentegen waren de laatste die vertrokken uit de Baldi warmwaterbronnen. Huuerluk!